GeschiedenisDe in de
Zamser-Grund gelegen hut werd in 1883 door de afdeling Praag van de
Duits-Oostenrijkse Alpenvereniging gebouwd. De hut is vernoemd naar
een van de leden, Hermann Dominikus, die van beroep boekhandelaar was.
Hij heeft de bouw gefinancierd en de hut als geschenk aan de
vereniging gegeven.
Na de dood van de oprichter werd de hut gekocht door de familie Eder
van de herberg Breitlahner. In 1890 kwam de hut in handen van de
bekende Zillertaler berggids Hans Hörhager en hij exploiteerde de hut
tot het eind van de eerste wereldoorlog in 1918. In hetzelfde jaar
brandde de hut, om onbekende oorzaak, vrijwel volledig af. De hut werd
echter snel door Hörhager weer opgebouwd en werd daarna uitgebaat door
zijn dochter Lisl.
|
|
Dominikushütte ca. 1890
(ETH-Bibliothek Zürich)
|
Dominikushütte ca. 1904
(alle rechten behoren Hermann Kaser) |
De hele Zamsergrund behoorde ooit tot de gemeente
Pfitsch; tegenwoordig ligt hier met name het Schlegeis stuwmeer. De
huidige Dominikushütte is nieuw gebouwd, want de oorspronkelijke hut
ligt op de bodem van het stuwmeer. Pas in het jaar 1919 werd de
staatsgrens tussen Italie en Oostenrijk bij het Pfitscherjoch
getrokken en daarmee werd de Zamsergrund defintief van Italie los
gemaakt. Toch zijn de almen in deze regio nog steeds voor het grootste
deel in Italiaans bezit. Tot aan de jaren 90 waren er nog steeds
douaniers te vinden bij de grens van het Pfitscher Joch op 2000 meter
die zo nu en dan ook nog naar de paspoorten vroegen.
|
|
Dominikushütte ca. 1910
|
Dominikushütte ca. 1920
(ETH-Bibliothek Zürich) |
Tot het eind van de eerste wereldoorlog liep de
grens tussen de provincies Sterzing en Schwaz ongeveer een half uur
lopen boven de herberg Breitlahner. Na de eerste wereldoorlog werd
deze grens tevens de grens tussen Oostenrijk en Italie. De
Dominikushütte stond toen dus plotseling op Italiaans grondgebied en
de eigenaars hadden hun paspoort nodig om bij hun hut te komen. Door
de defintieve bepaling van de grens kwam de Dominikushütte weer terug
op Oostenrijks grondgebied.
Op 15.07.1970 werd begonnen met de gedeeltelijke afsluiting van het
gebied. De volledige afsluiting werd voltooid in 1973. Als vervanging
werd door het Tauernkraftwerk een aanzienlijk grotere hut gebouwd net
boven het stuwmeer. De naam Dominikushütte werd behouden.
|
|
Dominikushütte ca. 1970 |
Dominikushütte ca. 1970 |
De huidige Dominikushütte is gelegen op de
zuid-oost helling van de Olperer, op een prachtige plek direct aan het
stuwmeer. Een tolweg gaat rechtstreeks van Ginzling naar de hut. Ook
deze tolweg werd door het Tauernkraftwerk aangelegd, want deze was
noodzakelijk voor de aanleg van het bekken en wordt nu de "Alpenstraße
Schlegeis"
genoemd.
|
|
Dominikushütte ca. 1973 |
Dominikushütte ca. 1990 |
|
Dominikushütte 2011 |
|